Pierwsze urodziny Nowej w Hogwarcie!!!

Pierwsze urodziny!!!

Możecie uwierzyć? To już rok odkąd założyłam bloga, odkąd stwierdziłam, że warto wypróbować swoich pisarskich umiejętności i wyjść do ludzi, odkąd opublikowałam pierwszy post. Wiem, że większość osób najpierw trochę pisze, a dopiero potem wychodzi do ludzi, ale u mnie… Nowa była pierwszą historią, którą zaczęłam pisać. Moim małym maleństwem, które było naprawdę beznadziejne, gdy zaczynałam. Kto czytał pierwsze niepoprawione rozdziały, ten wie… Było baaaardzo źle XD

Chciałam się czegoś nauczyć - nauczyć się de facto choć trochę pisać. Jednak mam wrażenie, że im więcej umiem, tym więcej jeszcze rzeczy muszę się nauczyć. I chyba nadal nic nie potrafię

Wiem, że ostatnimi czasy naprawdę mocno zaniedbałam Nową… Chodzi o to, że ja… nie do końca czuję tę opowieść. Zapomniałam, co chciałam wam przekazać. Straciłam cały zapał. Wciąż chciałam sprostać waszym, ale i własnym wymaganiom, i jakoś pogubiłam się w tym.

Siadając do pisania tej wiadomości, zastanawiałam się nad zawieszeniem bloga. Jednak chyba nie mogę się do tego zmusić. Bo jeżeli teraz go zawieszę, to już nigdy nie wrócę. Może to czas, bym stworzyła własny świat? Własnych bohaterów? Własną opowieść? Fanfiction pozostaje tylko mało profesjonalnymi opowiastkami. Sama już nie wiem. Nie chce wam - ale także sobie - tego robić. Ale… mam mały pomysł.

Może niech każdy - każdy kto tutaj jest dla mnie, dla Nowej, dla Nory i całej ekipy, nawet osoba, która nigdy nie komentowała wcześniej i nie ma tego w zwyczaju - każdy kto przeczyta tę informację, niech napisze za co lubi Nową. Co dobrze wspominacie, co pokochaliście w tym opowiadaniu. Nawet możecie pisać, co was wkurzało albo rozśmieszyło. Co w ogóle myślicie o Nowej. Warto kontynuować?

Ja po prostu chcę znowu przywiązać się do tej opowieści. Piszcie! Może czytając wasze komentarze, przypomnę sobie, dlaczego piszę… J Może uda mi się na nowo zakochać w tym świecie. I może nawet popłaczę się, czytając wasze przemyślenia. Kto wie!

Zrobicie to dla mnie? Z okazji pierwszych urodzin?

Wiecie, że was kocham.

Jestem naprawdę jedną z najgorszych autorek świata XD

Sto lat, sto lat!

A teraz podziękowania:

Dziękuję Manii Okumurze, mojej pierwszej czytelniczce, która wypisywała mi moje wszystkie błędy - czym mnie troszkę na początku wkurzałaś, ale za co teraz jestem mega wdzięczna. Nadal przy mnie trwasz i za to ci dziękuję :*

Moim przyjaciółkom, które męczyły się i czytały to, co ja tutaj bazgrolę. I tobie moja książkowa bratnia duszo, która zawsze potrafiłaś mi doradzić, wysłuchiwać moich głupich planów i wgl… I która wczoraj skończyła 17 lat… niespodzianka była, co? :D Nie śmiej się z mojej miłości do Leona! Ani się waż!

Moim siostrom - niech mają :P

Dziękuję Mice Foggy, Puck, Kini, Galo Konio Anonimowi… kocham was, wiecie? Każdy wasz komentarz, mail sprawiał, że uśmiechałam się do siebie jak głupia. Cieszę się, że was mam! – i przepraszam za moje częste znikanie…

I pozostałym wspaniałym czytelnikom! Dziewczynom, które zaangażowały się w akcję Wywiady. Osobom, które pojawiały się i znikały, ale które już na zawsze zapisały się w mojej pamięci nawet dzięki jednemu komentarzowi :D

Krysia Potter, Gabrysia Szmyd, Ginny Kurogane, LS, Kat(i) (jestem pewna, że jeszcze o kimś zapomniała… przepraszam!) zasługujecie tutaj na specjalne wyróżnienie. Dziękuję J

Jak widać jestem naprawdę kiepska w pisaniu podziękowań. Po prostu wiedzcie, że naprawdę was wszystkich uwielbiam i jestem cholernie wdzięczna.

Pozdrawiam!

I może do zobaczenia jeszcze w tym tygodniu… ale to tak troszkę od was zależy… J